In z’n rolstoel reed ie naar me toe
En vroeg me of ik een eenzaam was
Ik zei: nee hoor, alleen een beetje moe
Goed dat je een hond hebt, zei hij
De remedie tegen eenzaamheid bij ouderen
Ik beamende het en zei: ja, een hond maakt blij!
Ik vroeg hem: waardoor zit je in een rolstoel?
Hij antwoordde dat hij zo geboren was
En dat hij elke nacht droomde dat ie kon lopen
(Zoals ik lekker met m’n voeten in het gras?)
M’n hart brak en tranen schoten in m’n ogen
Zo dapper deze prachtige jonge man
Bij geboorte zo bedrogen….
We vervolgden onze weg allebei
Maar zijn woorden bleven me bij
En ik dacht:
Hij gebonden aan z’n rolstoel
Ik moe en beetje eenzaam maar wel vogelvrij!!
Fleur
10.6.2017