Het licht is reeds verdreven, donkere wolken hun entree gemaakt
Kijk naar mensen in hun auto’s, hopend hun zelfvertrouwen blaakt
In gedachten rijd ik huiswaarts, bewust van de omgeving om me heen
Zie vele lotgenoten, kijkend naar waar de zon recent nog scheen
Ineens trekt iets de aandacht, in alle eenvoud zoals zij daar staat
Zekerheid vanuit haarzelf, lijkt of niets haar bijna raakt
Schitterend staat zij te stralen, gebruikmakend van eigen kracht
Het is vergane glorie, nog niets verloren van al haar pracht
Al haar potentie wordt niet benut meer, eenzaam moet zij het doen
Ze heeft nog haar herinneringen, mooie momenten die zijn van toen
Daar kan ze stil van genieten, heeft haar gemaakt tot wat ze is
Ze heeft nog steeds de hoop, nieuwe momenten vervangen gemis
In gedachten rijd ik langs haar, nog even en uit het gezicht verdwenen
Kan niets dan bewondering koesteren, zo plots uit het donker verschenen
Vol blijdschap ben ik weer bijna thuis, eigenschappen maken het geheel
Je bent vol zelfvertrouwen, in volle glorie…een schitterend kasteel
Jeroen