Iets wat meer wordt dan één,
daarmee begint de dwaling.
Elke stelling ooit eens geboren-
in vast geroesting resulteert.
Geen vrijheid laat in ruim te denken.
Op juistheid van die stelling zweert.
Het is in Ja of Neen geloven.
Maar in geloven, zwart noch Wit,
door opgelegd dogmatisch denken,
voor zelf te denken geen ruimte zit.
Maar waarom kreeg ik dan die hersens?
Wat moet ik met dit grijze brein,
als Priester, Dominee of Herder-
voor mij steeds aan het denken zijn.
Om niets voor zoete-koek te slikken-
put ik uit iets een grote kracht.
Want Jesus onderging het lijden-
omdat HIJ niet dogmatisch dacht.
Anoniem