Door hormonen, verstuifd in de wind,
ging mijn Kind, in Haangedrag, voorgoed verloren.
Maar op het moment dat ik werd bemind,
was mij het geluk weer beschoren,
wat zij toen fluisterde, mij nog aan Haar bindt,
iets wat ik dolgraag wou horen,
zij zei, al ben je er zelf ook 1,
schiet nou eens op met dat Kind!!
Nadien zijn er nog acht geboren.
Dus niet heb versleten met …….
Ga ik Nu Haar nachtrust verstoren,
dan blert zij overspannen, hysterisch,
en blaast hierbij Hoog van de Toren:
doe eens wat anders!! Ga morgen vissen!!
Nu reageert mijn voet zich af op een Bal.
Een elftal de grond in wil boren.
Maar Vrouwen nimmer begrijpen zal.
Henk