De strijd is bijna gestreden.
Er is zo lang niet meer te gaan.
Het leven is gelijk een zucht.
In nostalgie worstelend met het verleden.
In mijmering al die wrakken zie staan.
Mijn gedachten gaan in vogelvlucht.
En verdooft terugkeer in het heden.
Mijn geweten gaat me storen.
Maar ik kan er niets meer aan veranderen.
Elke bezinning komt meestal te laat.
De kans op iets anders is verloren.
Het laatste stuk alleen moet wandelen.
Nu voortdurend in het verleden praat-
in de hoop dat het mijn woord van spijt zal horen.
Henk