Geen berg te hoog voor het moedig zijn
Geen dal te laag voor de pijn
Vechten dat was wat je deed
Wat deed die ziekte wreed
Alles zat tegen
Maar toch gaf je het leven een zegen
Altijd blijven lachen was waar je aan dacht
Maar van binnen huilde je dan zacht
Het vechten hoeft niet meer
Daar leggen we ons bij neer
Geschreven door een 12 jarig meisje die 03-07-06 haar moeder kwijt is geraakt
aan kanker..
Zij bleef vechten en deed er alles voor er nog voor mij te blijven.
Met lieve en sterkte wensende groet
een supper verdrietig 12 jarig meisje…